13 mei 2023

Jachtje “uit de bocht”

Een jacht op de Waal is op dinsdag 9 mei “uit de bocht” gegaan tussen Erlecom en Kekerdom en op een krib terecht gekomen. De oorzaak was niet bekend maar een bergingsbedrijf is ongeveer 5 uur bezig geweest om het schip weer van de krib te krijgen. 

27 november 2022

Hafabrass concert in Millingen aan de Rijn

Op zaterdag 26 november gaven OBK Bennekom, Fanfare St. Cecilia en het Nijmeegs Koperkonsort een concert in Sporthal De Duffelt in Millingen aan de Rijn. HaFaBrass staat voor Harmonie, Fanfare en Brassensemble, drie orkesten met een geheel eigen sound. Het publiek kon deze avond genieten van verschillende soorten muziek. Fanfare St. Cecilia staat onder leiding van Joop Nijholt. OBK Bennekom en het Nijmeegs Koperkonsort staan beide onder leiding van Dick Bolt. Foto’s: Erik Hell (BD1 Media).

11 juli 2022

Dorpshuis de Slenk in de Horst bij de finalisten ” Dorpshuis van het jaar”.

Finalisten Dorpshuis van het Jaar 2022 bekend. Welk dorpshuis in Gelderland is hét bruisende hart van het dorp of de wijk? Wie wint de titel. ‘Dorpshuis van het Jaar 2022’? De zes finalisten zijn bekend, de strijd kan beginnen! Zes finalisten
Voor het vierde jaar op rij wordt hét ‘Dorpshuis van het Jaar’ gezocht. Net als in voorgaande jaren
strijden in 2022 zes dorpshuizen om de prestigieuze titel. Via www.dorpshuisvanhetjaar.nl hebben
zich veel mooie, leuke, en inspirerende ontmoetingsplekken aangemeld. Ook al heet de wedstrijd
‘Dorpshuis van het Jaar’, alle ontmoetingsplekken in Gelderland – zowel in stad als dorp – konden
zich aanmelden. Een deskundige jury heeft vervolgens de aanmeldingen beoordeeld en de volgende
zes finalisten geselecteerd: 
– ’t Hart van Loil in Didam (gemeente Montferland)
– De Slenk in De Horst (gemeente Berg en Dal)
– De Kei in Steenderen (gemeente Bronckhorst)
– Het Borchuus in Varsseveld (gemeente Oude Ijsselstreek)
– Noaberhoes Lochuizen in Neede (gemeente Berkelland)
– Trefpunt Duistervoorde in Twello (gemeente Voorst)

Lees verder...
3 januari 2022

Kinderfietsje gevonden in Ooij.

Update. De eigenaar is bekend. Wordt vanmiddag opgehaald. Dit kinderfietsje hebben de bewoners van Koningin Julianalaan 48 in Ooij zondag tijdens hun avondrondje met de hond gevonden bij de Speulplek in Ooij. Mist iemand deze fiets of weet van wie die is? Ze hebben ‘m maar even bij hun in de tuin gezet. Op te halen op Koningin Julianalaan 48 te Ooij.

24 april 2020

Ernstig ongeval in Leuth

De beide zwaar beschadigde auto’s

Vrijdag aan het begin van de avond vond een ernstig ongeval plaats op de aansluiting van de Steenheuvelsestraat en de Kapitteldijk-Duffeltdijk in Leuth. Twee personenauto’s waren daar  frontaal op elkaar gebotst, waarbij in ieder geval 5 personen gewond zijn geraakt. Diverse politieauto’s, ziekenauto’s en de traumaheli kwamen ter plaatse. Ook de brandweer van Millingen aan de Rijn werd gewaarschuwd om zichtschermen te plaatsen. De Kapitteldijk was afgesloten. Het verkeer werd omgeleid via de St. Hubertusweg en de Erlecomsedam naar Kekerdom. Onder de gewonden waren ook kinderen waarvan er helaas een is overleden. Het gaat om een 3 jarig jongetje uit Millingen aan de Rijn.

2 december 2019

Sinterklaas in Kekerdom

Sinterklaas geflankeerd door pastoor Franken (l) en wethouder Nelson Verheul

Zondagmiddag 1 december was de intocht van Sinterklaas in Kekerdom. Nadat de Sint met 10 van zijn Zwarte Pieten bij het Kulturhus in het dorp was opgehaald volgde een rondgang, met muziek van UNA, door het dorp om vervolgens te eindigen bij zaal UNA, waar een feestelijke middag werd gehouden, georganiseerd door het sinterklaascomité van Kekerdom met medewerking van de “Sint en Piet crew Leuth”. Daar waren ook pastoor Rudo Franken en wethouder Nelson Verheul van de gemeente Berg en Dal  aanwezig. Tijdens deze feestelijke middag werd afscheid genomen van Hans Loock, die 35 jaar deel had uitgemaakt van het Kekerdomse Sinterklaascomité, waarvan 20 jaar als voorzitter, evenals van Ruth Awater, die 20 jaar lid was geweest. Juf Sandra, 10 jaar lid, kon deze middag niet aanwezig zijn, maar ook zij is gestopt. Na diverse optredens, dansen en muziek van UNA, alsmede de polonaise gingen de kinderen na het feest met een “goed gevulde zak” naar huis. zie de foto’s deel 1;  deel 2;  deel 3

3 september 2019

Gratis Training ‘Werken met Nieuwe Nederlanders’

Je komt thuis bij dat ene gezin, wat nog maar net is gevestigd, zich probeert thuis te voelen in dit vreemde land en de taal nog lang niet machtig is. Hoe doe je dat nou als vrijwilliger? Hoe heb je een gesprek samen? Als vrijwillige teamcoach van de plaatselijke sportclub krijg je een nieuw jongetje in je team: je wil kennismaken met de ouders, die zichtbaar nieuw in Nederland zijn, maar wat mag je dan wel of niet zeggen. Het lijkt allemaal zo vanzelfsprekend. Je komt in Nederland, dus je moet je gedragen langs de Nederlandse normen en waarden, je moet de Nederlandse taal zo snel mogelijk kunnen spreken en je mag ook zeker niks zeggen van datgene wat je niet snapt of niet zo leuk vindt. Zo snel en simpel is het niet, en gelukkig zijn er heel veel Nederlanders die zich in hun vrije tijd inzetten om Nieuwe Nederlanders te helpen integreren. Maar ook deze vrijwilligers lopen wel eens ergens tegen aan. Taalachterstand, andere normen en waarden, ontbreken van kennis van deze mensen. Daarom organiseert Forte Welzijn in 2 dagdelen de gratis training ‘Werken met Nieuwe Nederlanders’. Thema’s als cultuursensitief werken, taal, traumatische ervaringen en asielprocedure komen aan bod. Vol = Vol, dus schrijf je snel in voor 1 of 2 dagdelen: Dinsdag 17 september 09.30-13.00 in De Wieken in Elst, Prinses Irenestraat 49 te Elst. Thema’s: Taal en Trauma. Woensdag 2 oktober 13.00-16.30 in Voorzieningenhart op de Heuvel in Groesbeek, Ericastraat 39 te Groesbeek. Thema’s: Cultuursensitief werken en Asielprocedure. Meld je aan via info@fortewelzijn.nl en vermeld hierbij ‘Training Werken met Nieuwe Nederlanders’. Voor meer informatie over deze training kunt u contact opnemen met Saskia Henze (Medewerker Forte Welzijn Overbetuwe) saskia.henze@fortewelzijn.nl of met Lisanne Bron (Medewerker Forte Welzijn Berg en Dal) lisanne.bron@fortewelzijn.nl.

1 juli 2005

Ooijse Klinkertjes

Onlangs was er in een voorstad van Ooij, ook wel de Heerlijckheid genaamd, een reünie van een aardig aantal grijze knarren die vroeger in Beek de Geest gekregen hadden. Hun ouders moeten hier niet veel mee opgehad hebben, want niemand van de deelnemers had de prachtige voornaam Jozef gekregen. Een van de sponsoren van deze bijeenkomst die wel iets had met de beroepsstiel van Jozef, zette mij onder druk om een stukje over dit evenement te schrijven. Ik keek hem over mijn kleine brillenglazen verwijtend aan en kijkend naar de deelnemerslijst, zei ik: dan moeten er eerst wel Flappen komen.
Jan en Toon Hendriks gaven mij groot gelijk. Toon draaide net een zware van Nelle, die hij van Jan Lamers gekregen had, en zei tegen mij: Klinker doe het maar niet, je zou nog eens een Bok schieten. Dat is wel het laatste wat ik zou willen, dus beperk ik mij ook deze keer weer tot de polder. Als onze bekendste Bromsnor, na Klok natuurlijk, afscheid neemt, dan moet je daar toch even aandacht aan schenken. Ik heb namelijk in de memoires van Kalma gelezen hoe Henk bij de politie is gekomen. Hij moest namelijk bij Oor en Kalma drie vragen beantwoorden, als hij die goed beantwoorde, mocht hij bij de politie. De eerste twee vragen waren voor Henk totaal geen probleem. De derde vraag aan Henk was, wie heeft Willem van Oranje vermoord. Verrek, zei Henk toen, ben ik nog niet bij de politie of ik moet al een moord oplossen. Henk was op deze wijze al een ervaren rot, voordat hij bij de politie was aangenomen.
Zijn eerste grote zaak in Ooij was, de krakersrellen in de Beatrixstraat. Het toenmalige opperhoofd van de Ooijse Hell’s Angels, Hansje Berns, had de euvele moed om met een paar andere trawanten het huidige pand van Bartje te kraken. Met adellijke overredingskracht, wist onze dorpsveldwachter, die ook al naast een Graaf en Hertog gewoond had, de jongens uit het krakerpand te krijgen. En passant loste hij natuurlijk ook de woningnood onder deze jongens op, door ze naar huis te sturen. Door zijn toedoen kregen wij in Ooij ook nog een heus politiebureau. Dit werd door ene Ans mooi schoon gehouden en door Alex Derksen in een buut heel oneerbiedig betiteld als de “pornocabine”.
Henk was ook niet pakvast. Elke morgen was het een verrassing welk kostuum hij uit zijn uitgebreide collectie aantrok. Niet zelden liep dan, zoals wij dachten in het kader van een of andere uitwisseling, een Engelse Bobby, ein Deutscher Feldwebel of een Belgische Rijkswachter door de Ooijse dreven. Henk is ook een fervente Spa of Seven Up drinker. Mede door deze nooit uit de hand gelopen hobby werd het in ons dorp nooit echt blauw op straat. Het was dan ook niet zo gek dat er op zijn afscheidsreceptie veel stars and stripes rondliepen. Naast deze hotemetoten waren er zeker ruim 200 Ooijse receptiegangers.
Ik vroeg nog aan Henk waarom die mensen eigenlijk gekomen waren. Och, zei Henk, dat zijn mensen die nog nooit een bekeuring van mij gekregen hebben. Het was bloedheet in de Sprong, waardoor je kon merken dat de gehele politiemacht ook bij gezellige bijeenkomsten zich in het zweet moet werken. Het was om het in Henks woorden te zeggen “een warm afscheid”. Velen vroegen zich die middag wel af wat Henk nu zou gaan doen. Ik weet het wel, hij blijft echt niet bij de pakken neerzitten.

 

Groetjes medeklinker.

 

27 juni 2005

Zinderend afscheid voor Henk Baron

Zinderend warm was het op 24 juni, de dag dat Henk Baron voor de laatste keer officieel in Gala-tenue binnenstapte in Dorpshuis De Sprong in Ooij. Zinderend warm waren ook de complimenten die hij kreeg van hen die hem toch het meest kenden namelijk zijn collega’s van de Politie van Gelderland-Zuid. Maar eveneens zinderend warm was het voor hem dat vele dorpsgenoten en mensen uit “zijn wijk” acte de presence gaven om hem er mee te feliciteren, dat hij na meer dan veertig jaar, zo ongeschonden aan zijn tweede en wellicht wel derde leven kan gaan beginnen.
De Sprong was feestelijk ingericht met een van zijn hobby’s nl. het verzamelen van uniformen ook weer van politiemensen. Een unieke collectie met exemplaren uit binnen- en buitenland. Hierop, hoe kan het anders, waren zijn collega’s prompt ingesprongen door hem, ieder in een van zijn collectie-uniformen gekleed, een persoonlijke gelukwens aan te bieden, al dan niet in de vorm van een limmerick. Zelfs een vrouwelijke collega,die door omstandigheden op krukken moest lopen, had zich toch in het uniform gehesen en kwam het podiumtrapje “aflopend” bij hem, haar opwachting maken. Dit alles onder regie van zijn meest directe collega. Ook de “hulpkrachten” van de vrijwillige politie kwamen massaal blijk van belangstelling geven. Maar het leven bestaat nu eenmaal niet alleen uit politieagenten en politietaken en dus kwamen de familieleden “uit het Noorden”, waaronder Henk's inmiddels toch wel wat bejaarde moeder, de buurt, de rest van de mensen uit Ooij en tenslotte natuurlijk ook de Bobo’s, de mensen die in het receptieboek tekenden namens de brandweer, de gemeentebesturen, de verenigingsbesturen, enz. en zelfs de burgemeester onder de burgemeesters, de heer van Gils, kwam ondanks de hitte en ondanks zijn leeftijd toch even “gedag zeggen”. En zo deden velen dat. Als je “effe kon” dan was je er. De smaakvol ingerichte Sprong kon het aantal mensen maar net bergen. Hieruit blijkt wel dan Henk niet zo maar een politieagent was van 9 uur ’s morgens tot 5 uur ’s avonds. Henk was een politieman die een taakopvatting had, zoals Juffrouw van de Ven, de vroedvrouw die had, een dokter van Hasselt, een zuster Jacobs, een Hentje Verriet, een Bart Loeffen en meer legendarische figuren uit onze gemeente. Voor hen was het niet zo maar een beroep, het was een manier van leven een “genre de vie” zeggen de Fransen, een dienstbaarheid en beschikbaarheid, dat is waaraan mensen behoefte hebben. “En dat is niet alleen zo wanneer we tijd hebben, maar ook als we geen tijd hebben”, aldus Henk.

Dat spoort natuurlijk niet altijd met het managementdenken in grote organisaties, maar je kunt je de vraag stellen of die grote veel geld kostende managers wel inspelen op de noden die de burger heeft, zelfs of de burger wel iets opschiet met hun kengetallen, het aantal bekeuringen, enz. enz., waarmee zij zeggen de wereld gelukkiger te maken. Maar het grote geld, het optreden voor de camera en andere voor de “normale” mensen duidelijke bijkomstigheden, lijken nu even het doen en laten van veel functionarissen te beheersen.

Maar voor Henk zit dat leven er nu een beetje op. Hij gaat verder met het bekijken van de samenleving door de fotocamera, ook één van zijn hobby’s, alleen hoeft dat nu niet “even tussendoor”. Zelfs kan hij nu wat meer tijd vrijmaken voor zijn kleinkinderen, voor zijn andere familie en voor zijn vrouw Anneke. “Hoewel, we deden altijd al veel samen, ook in het politiewerk”. Na de drukke receptie hadden Anneke en Henk ook zoals dat in het Noorden gebruikelijk is, ook aan de inwendige mens gedacht. De keukenmensen van de Sprong hadden zich uitgebreid kunnen uitleven op een koud en warm buffet. Dit smaakte de dorstigen dan ook voortreffelijk. En alsof het niet op kon, na het eten even de zinnen verzetten met een dansje met het leuk spelende “Late Again” en natuurlijk heel knap een speciaal lied voor Pa, “maar het is dan ook mijn vader” door zoonlief Patrick. Ontroerend in ieder geval en voor de rest was het gewoon erg gezellig, precies de sfeer die Anneke en Henk altijd zo graag om zich heen scheppen. Ook de cadeautafel mocht er zijn. “Och”, zei Henk laconiek, “morgen is er een bingo van de Bond van Ouderen en dan zal het wel weg zijn”. In ieder geval heel praktisch. De collega’s van de krant en de pratende en filmende pers stonden er op om deze dag op een prettige wijze ook voor de toekomst vast te leggen. Henk, gefeliciteerd, nog vele jaren met ons allemaal. Je was niet alleen “de Politie”, nu was je ook even “het nieuws”.

Piet Soerier (Gerard Karnebeek)