Vaak weet je niet of je het goed doet of niet. Zo ook deze keer bij de Polderpop in Leuth. Normaal wordt dit festijn buiten op het terrein bij de Vriendenkring gehouden, maar de weersberichten waren zodanig, dat vooraf besloten werd om het hele gebeuren in de zaal plaats te laten vinden. En dat had ook wel wat. Op twee podia traden achtereenvolgens 9 bands uit binnen- en buitenland op. En het bijzondere aan dit gebeuren is, dat het geheel gratis is. Velen waren dan ook naar Leuth gekomen om van hun favoriete muziek te genieten. Er was voor elk wat wils. Van de laatste vier optredens  zijn een aantal foto's gemaakt, te beginnen bij Lavalu . Daarna volgden nog Alize, Transworld en Bagga Bownz . zie de foto's

 POLDERPOP LEUTH Geen regen maar donder in Vriendenkring (Bron: De Gelderlander)

Het voordeel van een binnen­festival? Het dak kan eraf. Dat gold ook
voor Polderpop in Leuth. De bands verhuis­den van buiten naar binnen.
Daar regende het niet maar kwam het geluid soms wel als een donderbui
de zaal in.

  Door FRANK ANTONIE VAN ALPHEN
Het verrassend jonge Steel Cobra sluit de openings­act af met het over de top gezongen
Force of Evil.
Force of ‘ fúcking' Evil om de woorden van zanger Alex precies
weer te geven. Een toeschouwer met een Cannibal Corpse- T- shirt aan,
schiet in een schamperende lach bij het horen van de afkon­diging van
de songtitel. Lach maar. Maar deze óld school hea­vy metal wordt wel
gespeeld door een veelbelovend vijftal dat de leeftijdsgrens van de
zes­tien jaar nauwelijks over­schrijdt.
   De organisatie had toch maar be­sloten om het hele feest
onder het beschermende dak van de Vriendenkring Leuth te
verhui­zen,  mocht het eens gaan rege­nen. Maar regenen doet het
niet vandaag, het blijft aan de zonni­ge kant binnen én buiten. Na de
toegift van Steel Cobra is het de beurt aan The Madd op het pal
tegenoverliggende Trailerpo­dium. Bravourig is de van retro blozende
beatmuziek van deze Rotterdammers. Na een halfuur weet je het wel met
de retrobeat­muziek uit rotjeknor. Omdat je die al zo'n veertig jaar
kent, hoe goed uitgevoerd ook.
   Dan volgt het indalende optre­den van de Anton
Walgrave en zijn band. Na een set verhaal­tjes- voor- het- slapen-
gaan- klan­ken pakken de Belgen nog even breedgeschouderd en
luidruch­tig uit. Met een uitsmijter die oren doet suizen en snaren
doet breken… gitáren doet breken.
   „ Nadeel binnen is het geluid", vertelt mede- organisator Erik Brugmans in het voorbijgaan.
   „ Moet de volgende band toch even vragen om de versterkers
op het podium wat zachter te zetten." Inderdaad. Dat blijkt ook weer
tijdens het optreden van de vol­gende  groep, Sideshift Harry.
   Het geluid kan niet weg. Maar het doet toch niets af aan
het op­treden van de vriendelijk har­kende, en skankende skapunk.
   Intussen worden de spullen van Nuff Said klaargezet.
Drummer Willy Berrevoets gaat gewoon gezellig vooraan zitten, vlakbij
het publiek.
   Een toeschouwer met op het T- shirt ‘ Leise ist Scheisse'
komt voorbij. Dat zal het credo voor de optredens van Lavalu, Alize,
Transworld en uitsmijter Bagga Bownz later deze avond zijn.