De Ooijs Afghaanse familie Khawari mag blijven. Sinds kort hebben ze te horen gekregen, dat ze een verblijfsvergunning krijgen om in Nederland te blijven wonen. Eerder nog was de verblijfsvergunning ingetrokken en zouden ze terug moeten naar Afghanistan. Er werd toe een comité in het leven geroepen, welke het gezin heeft bijgestaan. De door hen ingestelde beroepszaken werden verloren, maar uiteindelijk vielen ze alsnog onder het “Generaal Pardon”.   Foto Do Visser. De Gelderlander.

Dinsdag, 2 oktober 2007 door Loes van den Heuvel, de Gelderlander

OOIJ – In de sober ingerichte huiskamer van de familie Khawari in Ooij staan cake, nootjes en snoepjes uitnodigend op tafel.

Vader Mansoor-Alhaq en moeder Nafisa uit Ooij kijken opgetogen. Hun ogen glimmen. Na veel tegenslagen kregen de Khawari’s eind juli te horen dat ze met hun kinderen Liza (11), Madina (9) en Massoed (3) in Nederland mogen blijven. Toen de ouders en de twee dochters net in Nederland waren, kregen ze snel een verblijfsvergunning omdat het te gevaarlijk was om naar Afghanistan terug te keren. De hele familie ging naar school, en ze deden het prima volgens Maria Janssen, vrijwilligster bij de Stichting voor Vluchtelingen en Nieuwkomers en Vluchtelingenwerk.

Toch werd de verblijfsvergunning van de Khawari’s ingetrokken en het gezin moest terug naar Afghanistan. Twee keer vroegen de ouders opnieuw asiel aan, en twee keer verloren ze de beroepszaak. Uiteindelijk probeerde de familie als ‘schrijnend geval’ een verblijfsvergunning te krijgen. Die procedure werd later ingetrokken omdat ze uiteindelijk een generaal pardon kregen.

De Khawari’s zijn dolblij. “Na al het slechte nieuws kwam er gelukkig ook goed nieuws”, zegt vader Mansoor-Alhaq. Janssen vertelt over de situatie in het thuisland van de ouders en de twee dochters. “Het gezin is gevlucht voor de oorlog. Hun familie was bekend in het land en het was gevaarlijk om te blijven, want er werd gemoord. De ouders hebben het er nog steeds heel moeilijk mee.” Totdat bekend was dat het gezin definitief mocht blijven, kregen zij hulp van alle kanten. Maria Janssen en collega-vrijwilliger Frans Houtbeckers regelden bijvoorbeeld de papierzaken. Ook werd er een steuncomité opgericht om geld in te zamelen, onder andere via de actie ‘Geef ze de vijf’, waarbij burgers minimaal vijf euro aan de familie konden schenken. Ook hielpen meerdere scholen mee om geld in te zamelen en ging een deel van de collecte van de Stichting voor Vluchtelingen en Nieuwkomers naar het gezin. “Er was net genoeg over om van te leven.” zegt Janssen. Maar er waren ook mensen solidair op een ander niveau: de gezinsleden mochten gratis bij de volleybalclub, naar de fysiotherapeut en naar de tandarts. Zoon Massoed, in Nederland geboren, mocht gratis naar de peuterspeelzaal. In de toekomst willen de ouders weer naar school zodat ze straks een goede basis hebben voor iets anders. Nafisa: “Ik zou wel kapster willen worden.”