De weergoden waren deze keer de Roodborstjes in het geheel niet gunstig gezind. Zondagmorgen kwam de regen met bakken vol naar beneden op het ogenblik, dat het eigenlijk een hoogtepunt voor de Roodborstjes zou moeten zijn. Liepen er vorig jaar nog ruim 1400 deelnemers mee tijdens de Poldermars, dit jaar haalde de teller slechts 350 lopers. Het kon ook niet slechter. De vele vrijwilligers hadden goed hun best gedaan om er weer iets moois van te maken, doch de storm en de regen gooiden roet in het eten. Gelukkig klaarde het in de loop van de dag op en liet de polder haar ware gezicht weer zien. Zie de foto's

Wandelmars Ooijse Roodborstjes loopt uit op overlevingstocht.

Weergoden proberen wandelaars en organisatie uit.

Als op zondagmorgen een van de echtelieden zegt "nou schat, zullen we?" dan is dat op de dag van de poldermars van de Ooijse Roodborstjes het signaal "we moeten er uit, anders halen we onze kilometers niet". Zo was het ook op zondag 18 maart jongstleden. Al om 7.00 waren de eerste wandelaars op pad, ondanks de voorspelde regen en de onstuimige windvlagen. Persoonlijk vonden we 9.00 uur ook wel op tijd, maar we hoefden dan ook geen 30 kilometer zoals sommige "loopeenden", zei onze kapitein in Dienst, maar in dit geval dacht ik maar eens met 15 kilometer te moeten starten. Bij de Vierdaagse loop ik het dubbele maar de Vierdaagse, dat duurt nog een maand of wat. Voor ons zijn de Roodborstjes met hun Poldermars de eersten die mij zo ver krijgen dat ik meer loop dan mijn maagkwaalrondje van bijna 5 kilometer per dag. Het is de tweede stap naar de Vierdaagse, nadat de uitnodigingsbrief voor dit toch wel landelijke wandelfestijn op de mat is gevallen. Vanaf dat moment moet er echt iets gedaan worden. Maar het is nauwelijks een straf. Eens lekker de wind door de wilde haren of datgene wat er van over is, soms is het "korte rokjesweer" en dan doen de hormonen hun werk, althans datgene wat ze zich daar van herinneren.Vorig jaar vierden we de uitbundigheid van de natuur, vandaag kroop deze zo ver mogelijk de grond in met bloemen, bladeren en bollen. Toch hadden de boeren niet alleen gegierd maar ook gezaaid en dat stemt toch weer hoopvol. Het voorjaar komt wel degelijk. Ook de pessimisten die in iedere dag mooi weer in het voorjaar het doemdenken van afbrekend poolijs op zich af zien komen, konden vandaag weer eens opgelucht ademhalen. Het was weer eens ouderwets " maart roert zijn staart" met zijn onberekenbare felle buien van regen sneeuw hagel en dat nog versterkt met striemende windvlagen. Mijn Friese schoonvader z.g. zou zeggen, "klunen is hier niks bij". Maar in zo'n regenbui in ons aller Wercheren, onbeschut, behalve door een paar boomstammen, dan besef je weer dat je niet voor niks een jas met capuchon hebt en op zo'n moment is dat heerlijk. Je verlustigt je intussen op de lekkere warme soep bij de Rosmolen in Leuth en daar werd ik zeker niet teleurgesteld. Prima soep, lekker broodje, goede bediening, wat wil je nog meer. Vervolgens de lange weg terug via Erlecom, de bocht bij Jan en Willy Corte, de erwtensoep bij Reomie, niet van onderdelen ontdaan, Oortjeshekken en ten slotte de Spruitenkamp. Bij de Halve galg lonkt al onze Ooijse Hubertus, als ware hij een sirene, maar het is al vast de training om na de eerste dag van de Vierdaagse het gezichtsbedrog van Nijmegen te kunnen weerstaan. In Oosterhout denk je door de ligging van de Centrale al "we zijn er zo" en dan is het nog zeker twee uur stappen, bijna dodelijke kilometers, denk je op zo'n moment. Maar de Roodborstjes weten dat ook, gidsen goed en hebben op tijd een opbeurend woord bij de controle. Dus, volgend jaar maar weer. Wel hadden de weersomstandigheden ook gevolgen voor het deelnemersveld. Liepen vorig jaar nog 1466 wandelaars mee, nu was hun aantal met ongeveer 1000 teruggebracht tot 456. Toch nog mensen uit het verre verre Rotterdam en omstreken, maar ook velen uit onze regio konden de drang om voluit in de schoenen te gaan niet weerstaan. Kijken we naar de lopercategorieën dan blijkt dat vooral de lange afstand te moeten inleveren, 71 deelnemers, 104 mensen liepen de 20 kilometer, 141 de 15 kilometer, 105 de 10 kilometer en slechts 35 de 5 kilometerroute. Veel mensen toch vooral uit de regio. Mientje Strik en Riet Haan van de Roodborstjes hadden veel respect voor de mensen die de weergoden trotseerden door toch te gaan lopen. Ook miste men de voorzitter Til van den Brink, welke deze week naar het ziekenhuis moet. Veel sterkte voor Til van iedereen. Verder dank aan de vrijwilligers, ook aan die van de Sprong. Alles wat kon, was goed georganiseerd, "nu het weer nog", zei een wandelaar die net in het zonnetje had gelopen. Piet Soerier