Twee bevers hadden woensdagmorgen hun toevlucht gevonden in een boom langs de Duffeltdijk in Kekerdom. Veebeheerder Wilbert Verriet van Free Nature, kwam bij zijn rondje door deze Ward en de Millinger Ward ongeveer 10 bevers tegen, die allemaal hoger gelegen plekken hadden opgezocht. zie de foto’s.
De beverfamilies in de Millingerwaard zoeken het vanwege de overstromingen voor even hogerop. Een prima gelegenheid voor een ochtendje beverspotten
Een bever op het droge. Je staat als wandelaar niet elke dag oog in oog met een van de grootste knaagdieren ter wereld. Maar als je huis onder water staat, dan moet je als bever toch wat anders verzinnen.
Dus biedt het hoogwater in de Millingerwaard deze week een unieke kans om de Fiber castor, zoals z’n Latijnse naam luidt, van dichtbij te bewonderen. Jorrit Bolhuis, beverkenner en organisator van natuurwandelingen, tuurt dagelijks met z’n verrekijker vanaf de dijk in Kekerdom de verdronken Millingerwaard af om bevers te spotten.
Het wandelbureau van Nijmegenbaar Bolhuis –mooiwandelen. nlheeftbevertochten deze winter prominent op de struinkalender staan.
Na een bak koffie in het Kekerdomse dorpscafé DeWaard trekt de 34-jarige wandelgids met natuurgenieters de dijk op. Vijf minuten na vertrek en nog geen honderd meter verderop krijgen de excursiegangers al waar voor hun bijdrage van 15 euro.
Op steenworp van de buitendijksgelegen kerk van Kekerdom wijst Bolhuis zijn gezelschap op een eilandje waarop een beverpaartje een noodburcht van takken heeft gevlochten. Toegegeven, met het blote oog is het moeilijk speuren naar die twee bruine lijven, maar de verrekijker van de gastheer gunt de deelnemers een haarscherp uitzicht op het loom uitgestrekte beverstelletje. „ Jezus, wat een joekel”, fluistert een excursieganger: „ Altijd gedacht dat bevers niet groter waren dan een haas.
Maar in zo’n lijf passen wel vijf hazen.” Het ontzag voor het onderwerp van de dag neemt alleen maar toe als de wandelgids zijn gasten voorhoudt dat een bever dankzij z’n ferme slagtanden in staat is om een vuistdikke boom binnen vijf minuten finaal omver te knagen.
De dierenexcursies vanMooiwandelen. nlstaan voorzichtigheidshalve te boek alsOp zoek naar de…
Want de garantie dat je in de Millingerwaard op klaarlichte dag een bever in levende lijve spot is immers uiterst zeldzaam.
Lieslaarzen zijn vandaag niet nodig, want de beverzoektocht volgt comfortabel de kronkelende asfaltkruin van deWaaldijk bij Kekerdom. Twee uur later heeft Bolhuis de wandelaars zes bevers van nabij kunnen laten zien.
Op een modderig paadje dat vanaf de dijk richting deWaard slingert doet zich zowaar een onverwachte ‘close encounter’ met twee volwassen bevers voor. Vanuit een geïmproviseerde burcht staren vier beveroogjes die rare mensen op nog geen twee meter afstand angstig aan. Jorrit Bolhuis schiet een toevallig passerende boswachter aan met het verzoek om het dijkpaadje voorlopig even af te sluiten, om te voorkomen dat de bevers door teveel pottenkijkers onder de voet worden gelopen.
Jorrit Bolhuis, voormalig facilitair manager, besloot een jaar geleden om van wandelen en de natuur zijn beroep te maken. „Tijdens de zoektochten naar de bever komen we buiten het hoogwaterseizoen nauwelijks bevers tegen. Het zijnéchte nachtdieren. Overdag rusten ze uit in hun burcht. Die burchten zijn alleen al de moeite waard om te ontdekken. Het zijn meesterlijk gemaakte bouwwerken.”
In de eerste helft van de negentiendeeeuw was de bever volledig uitgeroeid in ons land. De herintroductie van de verdwenen bever in de Millingerwaard, in 1994, kwam vijf naar na de Nederlandse primeur in de Biesbosch. Kort nadatde dieren, afkomstig uit het Duitse Elbegebied, in de Millingerwaard waren uitgezet kregen ze in 1995 al te maken met extreem hoge waterstanden.
Bevers hebben volgens kennerseen prima leven in de Gelderse Poort, maar ze krijgen amper jongen. De beperkte voortplanting wekt verbazing omdat beverpopulaties in Limburg en de Flevopolder juist als een speer groeien.