Theo was de man van de Kabouterroute 
(Bron: de Gelderlander, Geert Willems, 130509)

 Oud-boswachter Theo Mer­kus overleed afgelopen weekeinde aan de gevolgen van een hersenbloeding. Het bos was zijn tweede huis.

Niemand kende het bos van Beek beter dan Theo Mer­kus. Hoe kan het ook an­ders? Theo werd aan de rand van het pittoreske Kastanjedal geboren en ging er nooit meer weg.
Als boswachter voerde hij decen­nia lang een strak bewind in ‘ zijn’ bos, dat hij als zijn eigen huis be­schouwde. Omdat hij alle mooie plekjes haarfijn wist te vinden, was hij ook de ideale VVV- gids bij rondwandelingen door het dorp Beek en de stuwwal.
Hij zal voortleven als de man van twee klassieke wandelroutes, die hij heeft uitgezet. In 1970, het jaar dat tot ‘ natuurjaar’ was uitgeroe­pen, opende hij de mooiste wande­ling van de wijde regio: de N70.
Tussen de Sint Maartenskliniek en de Duitse grens plaatste hij de be­kende groene paaltjes, die de wan­delaars leiden over steile hellingen, langs prachtige vergezichten en schilderachtige laantjes. Vanwege het sportieve gehalte van de route is die uitgegroeid tot een populair oefenparcours voor hardlopers.
De andere wandeling van Theo is erg populair bij kinderen: de Ka­bouterroute, met als stralend mid­delpunt de oeroude kastanje die ie­dereen in de regio kent als de Ka­bouterboom. Door Theo kreeg de hoogbejaarde boom de aandui­ding ‘oudste boom van Neder­land’. Menig andere boom in het land maakte aanspraak op die ereti­tel, maar Theo verdedigde altijd z’n eigen Kabouterboom.
Ook na zijn pensionering als bos­wachter bleef hij nauw betrokken bij het bos. De laatste jaren was hij een groot voorvechter van het her­stellen van de doorkijkjes vanaf de stuwwal. Omdat bomen bijna hei­lig werden verklaard, groeiden zij snel. Zo verdwenen de prachtige panorama’s op de polder, die Theo zo goed kende uit zijn jeugd. Dat beeld moest terug, vond hij. Voor zijn inspanningen daarvoor kreeg hij op 21 april jongstleden een ere­onderscheiding van de Stichting Monument en Landschap.
Bij die gelegenheid in het Kerkje van Persingen hield hij nog een gloedvol betoog om particuliere grondeigenaren van de stuwwal te bewegen verder te kijken dan hun eigen tuin lang was. De volgende morgen kreeg hij een zware her­senbloeding waarvan hij niet meer herstelde.