Maandagavond werd in het dorpshuis De Sprong te Ooij de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie van de gemeente Ubbergen gehouden. Diverse verenigingen en particulieren namen de gelegenheid om deze bijeenkomst te bezoeken. Er werd muzikale medewerking verleend door het Tamboerkorps van de schutterij Eendracht Ooij en de Harmonie de Ooijse Toekomst. zie de foto's

Nieuwjaarstoespraak  2008

Dames en heren, u allen hartelijk welkom op deze nieuwjaarsreceptie van het gemeentebestuur. Speciaal welkom aan die inwoners die in het afgelopen jaar in onze fraaie gemeente zijn komen wonen; zij staan vandaag voor het laatst te boek als ‘nieuwe inwoners'. Ook een woord van welkom voor alle verenigingen die voor deze gelegenheid zijn uitgenodigd en tegen welke ik alvast hier wil zeggen: het college is niet in staat gebleken alle nieuwjaarsrecepties en kerstconcerten te bezoeken. Vandaar dat het des te meer te waarderen is, dat u wel hier komt. Zien we mekaar toch nog. 

Uit ‘De avonturen van Alice in Wonderland' (L.Caroll) komt het volgende fragment:

 

De raad van de Kollumer Kat.

 

De kat grijnsde slechts toen hij Alice zag. Hij zag er wel opgewekt uit, maar hij had lange klauwen en een hele hoop tanden, dus leek het haar dat hij met respect behandeld moest worden.

"Kollumer Kat", begon ze, een beetje verlegen omdat ze helemaal niet wist of hij zo aangesproken wilde worden. Maar hij grijnsde alleen maar nog breder. ‘kijk eens aan, tot nu toe bevalt het hem' dacht Alice en ze ging voort:

" Kunt u me misschien vertellen welke kant ik op moet?"

"Dat hangt er heel erg vanaf waar je heen wilt", zei de kat.

"Dat kan me niet zoveel schelen", zei Alice.

"Dan doet het er niet toe welke kant je opgaat", zei de kat.

"Als ik maar ergens uitkom", voegde Alice er bij wijze van verklaring aan toe.

"O, dat zal wel lukken", zei de kat, "als je maar lang genoeg doorloopt, kom je altijd ergens uit."

Daar was volgens Alice niets tegenin te brengen.
 

Het zijn wijze woorden van de Kollumer Kat. Als je doel niet duidelijk is, als je niet weet wat je wilt bereiken, dan maakt het niet uit welke keuzes je maakt. Je komt altijd wel ergens uit.

Dames en heren, U begrijpt dat dat voor een gemeentebestuur zo'n beetje het slechtste is wat er kan gebeuren; geen keuzes maken en maar zien waar je uit komt. En ons gemeentebestuur zit ook helemaal niet in een positie om keuzes uit de weg te gaan en lange-termijn doelen uit het zicht te verliezen. Zo vind ik het bijvoorbeeld een hele prestatie dat, ondanks verschillen van mening op onderdelen en kanttekeningen bij diverse posten, de gemeenteraad van Ubbergen unaniem akkoord is gegaan met de begroting voor dit jaar. Men geeft daarmee aan het einddoel voor ogen te hebben en de bijbehorende keuzes te kunnen maken. Deze gemeente heeft immers op zich genomen om vitaliteit van de kernen te behouden middels aandacht voor ‘wonen, werken en welzijn.' Het is moeilijk om precies te beschrijven wanneer een dorp vitaal is, maar randvoorwaarden zijn er wel; in elke kern hoort een kerk te zijn, een kroeg, een clubhuis en een school. In het bijzonder aan die laatste, de school, hebben wij de handen vol. 

We hebben als gemeentebestuur besloten om alle mogelijke moeite te doen om te voorkomen dat we de artikel-12-status (de bijstandsnorm voor gemeenten) bereiken. Wat we zelf kunnen, willen we zelf doen. Onze eigen keuzes maken; en de ruimte die we daarvoor hebben is beperkt. Alleen al voor de bouw van nieuwe scholen hebben we ruim 10 miljoen euro nodig. Dat is ruim € 1000 per inwoner. We hebben een spaarpot gemaakt waarin alles gestopt wordt wat we maar kunnen vinden in de begroting en wat we aan winsten en meevallers uit projecten kunnen halen. Er staan een aantal miljoenenprojecten op stapel in Leuth en Ooij, die op het ogenblik geld kosten maar op enig moment ook geld opleveren; en ook dat geld gaat in de spaarpot voor scholen. Ruim de helft van die 10 miljoen hebben we bij elkaar gesprokkeld en we blijven doorgaan. We sparen ons te pletter, tot vervelens toe. Leuke plannetjes, hoe sympathiek ook, kunnen niet door gaan als ze geld kosten. Want we hebben onszelf een doel gesteld; wij lopen niet, zoals Alice in haar Wonderland, zomaar in het rond. Ons doel is: Ubbergen is een zelfstandige gemeente, met vitale dorpen, waar winkels zijn, waar het plezierig wonen is voor alle leeftijdsgroepen, waar de kinderen in hun eigen dorp naar hun eigen school kunnen en in hun eigen dorp kunnen sporten. Misschien hebben we geen geld voor een aantal zaken die in andere gemeenten wél kunnen (gratis vervoer voor ouderen, geld voor club- en buurthuiswerk bijvoorbeeld), maar voorlopig gaan de basisschool in Leuth en de nieuwbouw van de havo voor. 

Dames en heren, ik heb nog wat andere wetenswaardigheden.

Het aantal inwoners is weer een beetje kleiner geworden. Op 1 januari van dit jaar heeft Ubbergen 9308 inwoners, dat is 60 minder dan vorig jaar om deze tijd. Er vertrekken uit onze gemeente nog altijd meer mensen dan zich vestigen. Het is ook geen wonder als u ziet hoeveel huizen er nieuw gebouwd zijn in het afgelopen jaar: slechts 15. Een belachelijk laag aantal. Voor de inwoners die achterblijven stijgen de kosten: de uitkering vanuit het Rijk aan Ubbergen is immers gebaseerd op aantal inwoners. Het opknappen van de Rijksstraatweg in Beek bijvoorbeeld kost vier miljoen euro. Of we dat doen voor 9000 of voor 10.000 inwoners maakt voor de kosten niet uit, wel voor de inkomsten. 

Wellicht is het nu afgelopen met de daling van het aantal inwoners. In Beek worden dit jaar zo'n 90 woningen gebouwd op het mavoterrein, achter het gemeentehuis en in de Lindestraat. In Leuth worden in de komende paar jaar tenminste 120 huizen gebouwd o.a. als gevolg van de verplaatsing van de sportvelden. Ook in Ooij worden de velden nog dit jaar verplaatst en dat levert de komende jaren zo'n 150 woningen op. Dat is andere koek dan die 15 van dit jaar. Dat het inwonertal in de diverse dorpen op peil blijft, is een voorwaarde om de vitaliteit van de dorpen te behouden. Maar niet alleen het aantal inwoners bepaalt de vitaliteit van het dorp. Ook wat die inwoners voor elkaar doen in het verenigingsleven en ander vrijwilligerswerk is belangrijk. En natuurlijk ook de voorzieningen die die inwoners ten dienste staan. Naast de voorzieningen die ik al genoemd hebt, is dat bijvoorbeeld ook een nieuwe brandweerkazerne die we nu toch echt gaan bouwen. 

Zo gloort er ook licht aan de horizon voor een nieuwe zwemvoorziening in Leuth. Wij hebben dat niet zelf in de hand (en dat is misschien maar goed ook), maar zijn erg blij dat er een marktpartij is die er iets moois van wil maken. Bouwcombinatie Groenland vof kennen we van het mavoterrein, het kulturhus en straks van de nieuwe brandweerkazerne. En dus vertrouwen we erop dat het goed komt. 

Dames en heren, in een iets verder verschiet – en dus iets voor de toespraak van volgend jaar – zijn de plannen voor woningbouw op ‘De Geest', in Berg en Dal bij de Meerberg, de multifunctionele accommodatie in Kekerdom. 

Bouwen en breken spreken altijd tot de verbeelding. Het is zichtbaar, tastbaar. Maar zoals ik al zei, is bouwen niet alles. Wonen is belangrijk, samenleven is belangrijk maar net zo belangrijk is het sociale gezicht van onze gemeente. Dat speelt zich veelal op de achtergrond af; het is iets tussen de individuele inwoner en de gemeente. Als inwoners op de een of andere manier niet meer voor zichzelf kunnen zorgen of daar hulp bij nodig hebben dan is de gemeente het vangnet. Zij zorgt voor uitkeringen en voorzieningen, van bijstand tot thuiszorg en woningaanpassingen voor mensen met een handicap. In onze vergrijzende gemeente gaat het om zo'n 800 mensen die een beroep doen op deze zorg. En dat aantal groeit. Daarnaast heeft de gemeente een taak op het gebied van de gezondheidszorg. Niet alleen door het consultatiebureau en de schoolarts te betalen, maar ook door zich actief in te zetten voor programma's die mensen aanzetten tot meer bewegen. Dat geldt overigens niet alleen voor de jeugd maar daar willen we wel mee beginnen. Kinderen uit groep 7 krijgen een fitheidstest en  we gaan meedoen mee aan de actie 30 minuten bewegen per dag. En in het openbaar groen willen meer ruimte maken voor de spelende jeugd. 

We willen dat niet als gemeente alleen doen. Daar hebben we ook de inwoners voor nodig. Zoals in Leuth de groep Leuth Actief het goede voorbeeld geeft en allerlei acties ontplooit om het dorp schoon, groen en leefbaar te houden, zo willen we het overal. Het zou mooi zijn als we de mensen meer konden betrekken bij hun directe woonomgeving, bij de inrichting van het openbaar groen bijvoorbeeld. 

Dames en heren, zeven jaar geleden werd ik geïnstalleerd als burgemeester. Ik maakte toen de vergelijking dat ik mij als burgervader van deze landschappelijk fraaie gemeente voelde als de vader van een schone puberdochter. Bezorgd was ik vanwege alle vrijers die er omheen zwierven en haar eer belaagden. Die haar probeerden piercings en tattoo's aan te smeren, haar haren in allerlei onnatuurlijke kleuren te laten verven en meer van die dingen die haar uiterlijk zouden veranderen en waar bezorgde vaders van gruwen. Welnu, ik kan u meedelen dat mijn dochter nog mooier is geworden. Haar naam is allerwegen bekend geraakt, tot in Den Haag toe. Haar vormen zijn wat pronter dan vroeger. Zij is een natuurlijke schoonheid, er zijn geen piercings, tattoo's en botoxbehandelingen aan te pas gekomen. Ze is een stuk toegankelijker geworden en haar populariteit is onveranderd groot. Haar vriendje heet Via Natura en daar kan ik het ook als vader goed mee vinden. En ze is het puberen te boven gekomen. Het is een slimme meid geworden, op haar toekomst voorbereid. Ze maakt zich op voor haar zelfstandigheid en een financieel onafhankelijke toekomst. Als vader zie haar ontwikkeling met vertrouwen tegemoet. 

Dames en heren, ons ambtenarencorps is nagenoeg weer op sterkte. Die staan te trappelen. Samen met die veelal jonge enthousiaste mensen staat het gemeentebestuur klaar om een aantal grote klussen in 2008 te klaren. We hebben goed geluisterd naar de Kolummerkat: de  doelstellingen voor 2008 zijn duidelijk, de keuzes gemaakt. Laten wij het glas heffen op ons mooie Ubbergen, dit jaar nog extra op de kaart gezet door het dubbeldorp Beek-Ubbergen als groenste dorp van Nederland. Of, zoals ik al eens eerder heb gezegd, van alle kinderen die zich laven aan de borsten van Moeder Natuur, zijn wij Moeders Mooiste. Wat een geluk dat wij in zo'n prachtige omgeving mogen wonen en werken. 

07-01-2008

Paul Wilbers, burgemeester