Ooijse Eendracht op Nütterdense Schutterskermis.

 De lente in september….

Al bijna twintig jaar bezoekt onze Ooijse Schutterij de Schutterskermis
in Nütterden. Het begon destijds tijdens de bijzonder
vriendschappelijke kennismaking tussen de toenmalige voorzitters. Zij
besloten om ook de rest van de schuttersvrienden te laten delen in de
aangename kanten van het schuttersleven aan beide zijden van de grens.
We spreken immers wel dezelfde streektaal, we voelen ons meer verwant
met de mensen in het Rijnland dan met die met de bijna
spreekwoordelijke Haagse Bluf. Een paar van onze Nütterdense
schuttersvrienden herkenden zich ook meer in hun Nederlandse
streekgenoten dan in hun landgenoten in het verre Beieren. Dus… tijd
voor een pilsje, zou je zeggen. Maar voordat we in de Nütterdense
schutterstent arriveerden, gingen we eerst op bezoek bij het
Nütterdense koningspaar. We kregen een hartelijke ontvangst en ons
beider majesteiten wisselden zoals gebruikelijk geschenken uit.
Vervolgens gingen we in optocht naar het feestterrein, doch niet dan
nadat alle koningen, koninginnen en prinsen en prinsessen de korpsen
hadden geïnspecteerd. De kleurrijke stoet van bijna een kilometer zette
zich in beweging en dan merk je al gelijk dat de Duitse en de
Nederlandse passen enigszins in lengte van elkaar verschillen, immers
de Duitse koninginnen gingen ook dapper te voet in hun prachtige
kleding, maar vaak ook op hoge hakken in de kilometerslange mars mee.
De Duitse commandant keek af en toe met gevaar voor eigen leven of de
stoet nog wel compleet was. Onderweg natuurlijk ook de bewonderende
blikken van de toeschouwers, en ook al van die van de oefenende jonge
dames van 12 a 14 jaar. Dat en terwijl de Omar Sharif van de
Nederlandse officieren er nog niet eens bij was. Ook de mevrouw met de
kinderwagen met een jochie van 3 maanden bloosde en een van onze
schutters ook, het was al weer een jaar geleden, waar blijft de tijd.
Op het sportterrein bij de kerk kwam de koningsstoet nog eens extra in
volle glorie langs om de vendelhulde van de Ooijse vendeliers in
ontvangst te nemen. Een prachtig gezicht zo met tegenlicht, in de
schemering en met de veilige verwachting van straks een kleine
tintelende vitaminerijke versnapering in de schutterstent. In de
danssalon maakten de talrijke verenigingen hun opwachting. De
Nederlanders en de Duitsers ieder op hun eigen manier, fluitend,
blazend en stampend. De Duitsers met veel staccato en met dirigenten
die "Gründlichkeit und Pünktlichkeit" uitstraalden. Zij speelden
marsen, op een wijze waarop je je gelijk in Mecklenburg Vorpommern
waande, nou is daar niks mis mee. Toch lieten zij ook horen heel
speels, hoe zij bijna volgens Souza, swingend de Amerikaanse
levensvreugde konden neerzetten. Verder waren deze muzikanten met hun
schuiftrompetten zeer behendig in het ontwijken van allerlei kinderen,
die plotseling toch weer hun ouders opzochten. Vervolgens de eigenlijke
kroning van de nieuwe konings- en prinsenparen. De ceremonie is hier
iets soberder dan in Ooij maar ook heel stijlvol. Dan de prachtige
koninginnedans, imponerend en sfeervol. Vervolgens kwam het begeleiden
van de majesteiten op de tonen van de koningsmars naar de koningstafel
door een officier "met de hand aan de pet". Tenslotte,  even
handenschudden en de weg voor een prachtig feest ligt vrij. Nog iets
bijzonders? Jazeker! Er was een koningin welke er wel heel bijzonder
uitzag, een indrukwekkende schoonheid, een Griekse Godin gelijk met
ogen als duizend rozen en een blik die zelfs je sabel deed smelten. Dan
verandert de last van het koningschap in een zoete pijn, de zoete pijn
van een lente in september.

Gerard Karnebeek, persofficier Schutterij Eendracht Ooij.