Vrijdagnacht werd de laatste Gelderlander gedrukt in de drukkerij van de krant te Nijmegen. Veel personeelsleden en oud personeelsleden waren naar de drukkerij gekomen om dit te vieren, alhoewel het wel een "dubbel" feestje was. Voor een aantal mensen betekende het het einde van hun, vaak jarenlange, dienstverband bij de Gelderlander. Anderen gaan mee over naar de drukkerij in Apeldoor, Enschede of Best. In ieder geval komt de komende krant vanuit de drukkerij in Apeldoorn. Hiermee werd het Nijmeegse tijdperk van de drukkerij in Nijmegen afgesloten. Deze drukkerij, op de lokatie aan de Waal, bestond pas 20 jaar. Daarvoor werd de krant op de locatie Hessenberg gedrukt, waar voor 1988 de Gelderlander was gevestigd. Hoofdredacteur Johan Pijnappel mocht de laatste krant in ontvangst nemen. zie de foto’s

Door Kees Pijnappels, Hoofdredacteur De Gelderlander
Het is natuurlijk een eer, maar ook een twijfelachtige. Gisteravond laat mocht ik de laatste krant in ontvangst nemen die van onze Nijmeegse drukpers rolde. Die had ik veel liever niet in handen gekregen.
Zie ook:

* video artikel Sluiting drukkerij Nijmegen

Vanaf vandaag heeft De Gelderlander niet langer een eigen pers. De twintig jaar oude Koebau Commander is aan het eind van zijn technische en economische leven gekomen. Daarmee komt een eind aan 161 jaar drukhistorie. Voortaan wordt onze krant gedrukt op de Wegener-persen in Enschede en Apeldoorn.

Voor u als abonnee maakt het geen verschil. De bestelbussen met kranten zwermen niet langer uit vanuit Nijmegen, maar vanuit Enschede en Apeldoorn. Sterker nog, De Gelderlander wordt zelfs iets mooier.

Onze ouwe trouwe drukpers kon weliswaar in kleur drukken, maar niet de gehele krant. In de dagelijkse praktijk kreeg slechts de helft van alle pagina’s full colour. De modernere persen in Apeldoorn en Enschede voorzien de totale krant van voor naar achter van kleur. Leve de vooruitgang.

Desondanks overheersen gevoelens van weemoed en spijt. De sluiting van de drukkerij kost banen en dat is ronduit zuur. Bovendien verliezen we een deel van onszelf, een deel dat 161 jaar lang onlosvermakelijk verbonden was met De Gelderlander.

Wat is er mooier dan elke dag een krant van begin tot eind onder je handen zien groeien? En die penetrante geur van drukinkt vergeet je je leven niet meer.

Met het verdwijnen van de drukkerij verliest de krant iets van zijn oude industriële grandeur. Het is misschien een noodzakelijke stap op weg naar onze digitale toekomst. Maar bepaald geen gemakkelijke. Drukkers, bedankt. Het ga jullie goed.

Bron: De Gelderlander

NIJMEGEN – Onder grote belangstelling van medewerkers en oudmedewerkers werd vrijdagavond de allerlaatste Gelderlander in Nijmegen gedrukt. Een speciaal exemplaar om te benadrukken dat er een einde is gekomen aan een tijdperk.
Maar liefst 161 jaar lang werd De Gelderlander in de Nijmeegse binnenstad gedrukt. Vrijdag werd alleen de editie Nijmegen nog op de pers gelegd die vanaf zaterdag werkeloos zal zijn. Voor de gelegenheid werd een foto gemaakt van alle drukkers die er r waren op ‘hun’ pers. Die foto siert het Nijmeegse katern van zaterdag, in een speciale omslag.

Ook werd het boek over 161 jaar drukkerij in Nijmegen gisteren aan de aanwezigen gepresenteerd.

Voor vele drukkers en ouddrukkers was het vrijdagavond een zeer emotioneel moment. Velen van hen werkten generaties lang bij de Gelderlander.

NIJMEGEN – Vrijdag tegen middernacht komt de Nijmeegse drukpers van De Gelderlander definitief tot stilstand. Na 161 jaar wordt de krant voortaan elders gedrukt. Afscheid van de drukkers, die er vaak generatie op generatie werkten.

Hij heeft een wandelpad, rond De Gelderlander, dat naar hem is vernoemd: Simon Langendam. De jurist en onderwijzer, en eigenaar van een drukkerijtje, begint in 1845 een krantje waarmee hij opkomt voor de achtergestelde katholieke meerderheid in zijn stad. Vanaf 1848 heet die krant De Gelderlander. Die verschijnt na verloop van tijd dagelijks, wordt dikker, en transformeert van strijdvaardige spreekbuis van de roomsen tot een echte krant.

Heeft Langendam in 1871 nog geen 400 abonnees, in 1942 staat de teller al op 45.000. In dat jaar maakt de Duitse bezetter het verschijnen van de krant onmogelijk. Drie jaar na de oorlog zijn er al 70.000 abonnees en in 2001 is De Gelderlander met 202.000 vaste klanten de grootste regionale krant.

Die ontwikkelingen hebben hun weerslag op zetterij, drukkerij en expeditie, waar niet alleen met het oog op de oplage maar ook omwille van kwaliteit, snelheid en kostenbeheersing de technische ontwikkelingen voortdenderen. Drukt Langendam nog vel voor vel, later komen er persen waarin een eindeloze papierbaan langs cilinders gaat waarop de drukplaten zijn gemonteerd. In 1953 staat aan de Lange Hezelstraat een Engelse Hoe Crabtree-pers die 20.000 kranten per uur drukt. Bij de sluiting van de huidige drukkerij staat er een Koebau, die er in het oude, grote formaat 60.000 per uur langs de offsetplaten kan jagen. In het huidige, kleinere tabloidformaat zijn het er 30.000. Dat is aanzienlijk minder dan bijvoorbeeld in de Wegener-drukkerij in Best waar de pers 80.000 tabloids per uur kan draaien: een van de redenen om ‘Nijmegen’ te sluiten.

Het wordt alom in het bedrijf gevoeld als een gemis dat ‘de krant’ zo een doorsnee kantoor wordt. Oud-drukkerijchef Jo van Son (84): „Verschrikkelijk. Een ramp.” Orderbegeleider Geert Rutten (55), begrijpt dat er gereorganiseerd moet worden.

Maar: „Jammer. Een krant, daar hoort een pers bij.”