Fluwelen revolutie bij de Ooijse Deurzakkers.

Bas van Steen, lid van verdienste, Wiel de Haas Grootste Deurzakker en Ballenmakerspenning voor Piet Jeuken.

Dit keer zou het allemaal heel anders worden, maar het moest wel een verassing blijven voor iedereen. Toch kon de voorbereidingscommissie het niet laten iets van het tipje van de sluier op te lichten, zoals dat een goede zotheidsstrip-tease betaamt. Het zou een reis door de tijd worden maar dan heel anders en dat hebben we geweten, het was veel meer. De Prins was met zetel, pages en al, democratisch, dus bij het gewone volk, in de zaal gezet, de Ooievaars vormden in het verleden op het toneel zijn standvastige achtergrond, maar u kent dat wel, deze kinderbrengende figuren kregen het 's avonds warm, werden een dagje ouder, de Arbo en zo,  dus… en heel andere formule en de jeugd wilde wel ook eens wat anders, net zoals dat bij de schutterij en de Ooijse Toekomst eveneens het geval is. Gooi dat allemaal bij elkaar in een grote buutton, zet daar een paar staafmixende Deurakkers bij en je krijgt prachtige, ook nog rollende decors, welke nu meer ruimte hebben voor elk tijdperk, wat minder mogelijkheden voor de danseressen maar toch een prachtige achtergrond voor wat een wervelende show zou worden. De zaterdagavond voor de "gewone" mensen en de zondagmiddag voor de Ooijse Ouderen. Het begon met het tijdperk van de Flower Power, door velen gelezen als Vrouwen Power uit de jaren 70. Het langere haar kon toen en veel mannen leken hun baarden in hun nek te dragen. De jongste danseressen, de Twinkle Stars, mochten openen met een prachtige dans en met gloednieuwe pruiken, want de dieven van de Mercedes hadden deze kinderdingen ook nog nodig om er wat anders uit te kunnen zien. De haren van de nieuwe pruiken waren zo lang dat deze soms bijna tot aan de knieën van de kleine artiesten kwamen. In de 70er jaren heb ik dat zelf opgelost met een schuifspeldje, dit tot grote ergernis van mijn baas, die vond dat ik er netjes uit moest zien. Maar dat was toen. Vervolgens een echte flower power-artiest pur sang in de persoon van Harm Kamps met een prachtig geconstrueerde bus, compleet met rotgeluid, in bloemetjesjurkuitvoering. Prachtig nam hij, met de wijsheid van achteraf, de tijd van zijn ouders op de korrel. Vooral tijdens de ouderenmiddag, toen het geluid weer perfect was ingeregeld kwam hij goed uit de voeten. Karin Verhoeven deed prachtig uitgedost wat ze ook in de jaren zeventig zou kunnen hebben gedaan met haar warme ietwat hees-nasale warme stem een lied zingen uit de tijd der vrijgevochtenen. Natuurlijk ontbrak de Elvis-opvoering van Robby Weijers niet en de toeschouwers kregen een sexy uitziende in badzittende zingende fan te zien welke onze officiële Elvis (Peter Looijschelder) zo goed aftroefde dat deze op playback moest overgaan. Intussen was het tijd voor de Barok en de barokkenjagers. Spreekstalmeester Zeger Stappershoef, dit keer wel met haar op zijn hoofd, even wennen, maar het stond goed, kon: "Mag gin Naam hebbe" aankondigen. Zij zongen bloedstollend de Ballade van de dienstmaagd Jacoba, die op het Ooijs kasteel diende, met een Graaf verkeerde, zwanger raakte, verstoten en gevierendeeld werd met behulp van de Friese Kasteelpaarden, immers een Halve Galg functioneert niet. De Graaf werd door haar vader aan een riek gespietst. "Mensen kijk uit bij de Ooijse Graaf", was dus de Carnavalsmoraal en aanwonenden weten dat en waarom. Solodanseres Linn liet zien wat zij als slangenmens in huis had en toen zij na een dubbele schroef in spagaat neerkwam, riep een van de oudere dames "au", vakwerk dus en een pijnlijke plek voor ouderen. Dat bleek slechts het voorbereidende werk voor twee heren op de binnengebrachte pianovleugel. Zij lieten hun broeken zakken, ook het kledingstuk daaronder en speelden met een wat verdikte kruismiddelvinger, welke met wat voorhuid was opgeleukt, strak op de piano, staccato en allegro ma non tropo, met een virtuositeit welke de dames tot blozens toe ontroerde. Voor de thuis blijvers: met een keyboard, u kent dat we, zo'n strijkplank met toetsen, lukt het niet, dat heb ik mijn vrouw moeten demonstreren. Knap werk dus van Johan en Martijn. De zaal was nog nauwelijks bijgekomen of de "Frollies" traden al weer aan om te laten zien wat ze dit keer weer in huis hadden. Prachtig dansend en de Musketiers uit die tijd zouden hun ogen hebben uitgekeken, evenals de toenmalige Franse kardinaal met zijn "losse" gedachten. Als "Lid van Verdienste" bleek tot zijn verbazing Bas van Steen uitverkoren. Zijn vrouw Nicole hoefde dus geen "leugentjes om bestwil" meer te verzinnen. Dat dat soms noodzakelijk is, bleek weer eens toen twee alleenstaande mannen Wiel de Haas en Piet Jeuken niet konden beschikken over een slinks meewerkende boodschapper. Noch de pastoor, noch de kosteres had Wiel zo ver kunnen krijgen het "zotte pad" der carnaval op te gaan. Toen echter de volgende dag, Ans Basten, de Ooijse Gran Lady of Carnaval bij hem op bezoek ging met een bos bloemen en de onderscheiding was onze Grootste Deurzakker tot tranens toe geroerd. Wat een vrouw al niet vermag bij uit verlegenheid gepantserde harten. Piet Jeuken kon er ook niet zijn, familiefeest. Dat missen betekent problemen bij de voordeur en daar hangt al een bordje. Nu kan alleen de bisschop zelf nog uitkomst brengen om de ballenmakerspenning uit te reiken, maar ja, hij hoefde het in ieder geval niet bij de Spar te horen. Dit alles, dank zij het kordate optreden van de vice-voorzitter van de Ooijse Ouderenbond, Jan Donderwinkel. Bij het thema "Vandaag de dag" openden de prachtig dansende Blue Bells met Rood van Marco Borsato. "Die Vijf", inmiddels gekrompen tot 3 + 3 leverden vakwerk als van ouds, waren zelf een beetje net niet verlegen op de achtergrond toen drie jonge honden (Gerard Jolink, Gordon en Rene Froger) in chique rose hen probeerden weg te spelen. Dit lukte natuurlijk niet. Een van de hoogtepunten van de zaterdagavond was het optreden van Johan, Martijn, Bart van Hulst en Friso van de Meulen. Prachtig slaagden zij er in om samen een enorme lengte bereiken, maar dan moest de onderste helft wel doen wat de bovenste voordanst en dat was dus lachen, zeker toen de koppels gewisseld werden, prachtig showwerk. Robbie zong met de dansende kinderen het lied "Lief klein konijntje" met een "vlieg op de neus", waarbij toen mijn vrouw dit thuis ook zong, zij steevast door onze kleinzoon werd gecorrigeerd met een "friet op de neus". Een andere schier onnavolgbare topper was het mimend naspelen van drie heren op toilet, waarbij er een een sigaret wil opsteken. Hoe dit handentekort op te lossen, zeker als de aansteker uit de meest verwijderde binnenzak van de andermans jas moet komen. Elkaar handmatig helpen bij het richten was de enige uitkomst, dus… Veel dames, kennelijk op de hoogte met de onhandigheid van heren in deze contreien van hun lijf, gaven gierend van de lach, blijk van herkenning. Onze gang naar het pissoir zou nooit meer hetzelfde zijn. Het vierde blok ging over de Oertijd en dan kan de echte fantasie zijn kansen krijgen. De Buters bij uitstek, Ton Kamps en Tiny Huijbers, namen via hun kennis van de Ooijse geschiedenis, overigens na gedegen archeologische opgravingen, vroegere en hedendaagse zaken op de hak aan de hand van prachtige teksten en niet te vergeten binnen een decor dat zijn weerga niet kent in de Ooijse Carnavalgeschiedenis. Tenslotte de loterij en het bestuur kon ook financieel weer opgelucht ademhalen. De show werd over mogelijke dode punten bij decorwisselingen meesterlijk heen gepraat door Stefan Budding. Hij speelde de onnozele Hannes welke door geklungel met zijn tijdmachine toevallig in de carnavallende Sprong was beland. Oplettende lezertjes meenden in de "vreemde vogel", welke hem te hulp snelde, het carnavalsgezelschapsdier van zijn vader, Mister Ooijs Carnaval himself, Rob Budding, helaas zaliger gedachtenis, te herkennen. Bij navraag bleek het inderdaad dat het op de dag nauwkeurig 20 jaar geleden was dat deze alleswetende en stoorzendende opvliegende vogel voor het eerst in Ooij werd gesignaleerd. Magistraal gedaan. Tijdens de ouderenzitting werd de middag afgesloten met een prachtige Play Back show van onze leeftijdgenoten zelf. De Ouderen van Halal, zei iemand begeesterd. Wat hoeven sommige vrouwen dan toch weinig te doen om er weer als een "knap jong frommes"uit te zien. Zelfs een wat oudere vader bleek voorzien van pruik weer erg op zijn zoon te zijn gaan lijken, een heerlijke voorbereiding op het nazakkertje. Ook de buut voor de ouderen leverde weer speciale vondsten. Een uitgebreide felicitatie voor een koperen "hokjubileum", deed menigeen wat lichter denken over de ophokplicht of een mogelijk bejaardenhuis. Kortom een heerlijke avond Deurzakken en daarna nog een middagje met de ouderen was geen straf, in tegendeel. Deurzakkers en ook andere vrijwilligers bedankt en natuurlijk, de decorbouwers, de bediening in welke vorm dan ook, en Ivo voor de speciale geluidsvondsten.

Uitslagen van de Loterij: eerste prijs: nr. 258, tweede 1013 en derde prijs 311. Prijzen afhalen bij de Spar. Piet Soerier.