Vandaag zijn Grad en Annie Janssen uit Ooij 60 jaar getrouwd. Ze vieren dat vanavond in zaal Vink te Ooij. vanaf deze plaats wensen wij het paar alle goeds toe. Van harte proficiat! zie de foto’s
’s Avonds brachten muziekvereniging De Ooijse Toekomst en schutterij Eendracht een serenade en vendelhulde aan het jubilerende echtpaar.
Zie foto’s serenade van Herman Leensen

Bron: de Gelderlander.
OOIJ – Hij was 17 jaar oud toen hij haar zag staan op de kermis in Beek. „ Er stond zo’n tent waar je kon dansen, en met een beetje pra­ten en wegen kreeg ik haar mee naar binnen. Ze was beeldschoon en het klikte meteen. We zijn al­tijd bij elkaar gebleven.” Grad Jans­sen en zijn vrouw Annie zijn ko­mende maandag zestig jaar ge­trouwd.

Voor de wet althans, want voor de kerk trouwden ze vier maanden la­ter pas. „Mijn moeder was het niet met het huwelijk eens”, legt Annie uit. „ Ze had eigenlijk iemand an­ders op het oog, maar dat ging dus mooi niet door.”

Toen Grad en Annie na twee jaar verkering uiteindelijk getrouwd waren, vond haar moeder het toch goed. „En toen de kinderen een­maal kwamen al helemaal”, zegt Grad. Want die kwamen er. Voor­dat ze het wisten hadden Grad en Annie tien monden te voeden.

„Hoe we dat gedaan hebben, vraag ik me nog wel eens af”, lacht An­nie, die altijd huisvrouw is ge­weest.

„Het was wel eens moeilijk, maar het is wel goed gekomen. De kin­deren van toen waren ook wel een stuk makkelijker. Ze hadden niet veel, maar wat ze hadden vonden ze goed. Nu hebben ze alles, maar zijn ze nooit tevreden. Mijn kinde­ren sliepen met z’n drieën in een tweepersoonsbed, maar ik heb ze er nooit over gehoord.”

Het cliché ‘vroeger was alles beter’ geldt echter niet op alle vlakken, vindt Grad. „Die goeie ouwe tijd hoef ik nooit meer terug. Vroeger kostte een biertje een dubbeltje, maar vroeger hadden we geen dub­beltje. Nu kost een biertje bijna twee euro, maar iedereen kan hem betalen”.

Toen het stel in 1951 trouwde, werkte Grad op een steenfabriek.

Een paar jaar na zijn dienstplicht ging hij terug het leger in als be­roepsmilitair, waar hij tot 1962 diende als korporaal eerste klas, chauffeur instructeur. Later was hij chauffeur op een tankauto bij oliebedrijf Nijol, tot hij werd afge­keurd. Na een leven lang hard wer­ken kon hij eindelijk tijd nemen voor zijn hobby’s en kinderen.

„ Als ik alles over zou mogen doen zou ik het helemaal hetzelfde doen, maar dan kwamen er geen tien kinderen”, lacht hij. „Twee of drie zou mooi zijn geweest, dan had ik voor ieder kind meer tijd en geld gehad.” Maar spijt hebben ze natuurlijk niet. Nu Grad en An­nie tien kinderen hebben zouden ze er geen meer kunnen missen.

„Het zijn geweldige kinderen en ze doen het allemaal goed. En we zitten nooit zonder visite. Ze ko­men bijna iedere dag even langs.

Er zijn ook al 17 kleinkinderen en 3 achterkleinkinderen. Vooral in het weekend hebben we het druk.” Vrijdag vieren Grad en An­nie hun 60-jarig jubileum.