30 december 2008

IJspret in de Ooijpolder

 Het mooie weer en het prachtige ijs in de Ooijpolder hebben de afgelopen dagen al weer veel mensen op het ijs gebracht. Vooral de Oude Waal was vanaf zondag al erg in trek en maandag werd er voor het eerst schoorvoetend van het ijs op de Kasteelsehof gebruik gemaakt. zie de foto's
 dscf4691oudewaalijs  dscf4858kasteelsehofijs

 door Annemarie Haverkamp en Bob van Huët (Bron: De Gelderlander 291208)

Met Noren op de Oude Waal 

Nachtvorst brengt ouderwetse ijspret aan Ooijse Bandijk.
 

OOIJ – Noren en Friese doorloper­tjes op de Oude Waal. Het zijn zeldzame taferelen geworden maar gisteren was het weer zo ver. Eén nachtje flinke vorst en het ijs van de oude rivierarm bleek dik ge­noeg om te kunnen schaatsen tus­sen rietkragen en luid snaterende ganzen.
  Paul Erinkveld uit Ooij woont al twintig jaar direct aan de dijk en weet dus hoe het kan vriezen en dooien. Toch keek ook hij er van op hoe snel deze ijsvloer was aan­gemaakt. „ Zaterdag lag er niks. Het ijs is verrassend snel goed. Er zijn nog wel zwakke plekken maar hier kun je prima op." Zijn buurmeisje van 10 bevestigt dat en ze geniet van haar rondjes. Het is de tweede winter in haar leven dat ze op na­tuurijs kan schaatsen.
  René Vallen uit Nijmegen is echter minder enthousiast over de ijskwa­liteit. „Betrouwbaar is het niet. Ik blijf bij de kanten, het midden is nog niet dichtgevroren." Door de stevige wind hebben zich hobbels op het ijs gevormd.
  Nijmegenaar J. van der Heijden (74) is na een kwartiertje van het ijs gestapt. Een beetje teleurge­steld. Niet over het ijs, maar over zijn eigen conditie. „Het lukt me niet de slagen af te maken." Drie jaar geleden stond hij hier ook, met zicht op de Waalbrug. Toen voor het eerst weer na 25 jaar niet te hebben geschaatst op natuurijs. „Het ging toen gelijk goed. Alsof ik jaren op het ijs had gestaan. Heer­lijk, maar dat gevoel heb ik van­middag niet. Misschien dat ik mor­gen terugkom."
  Natuurliefhebber Van der Heijden koestert dit soort momenten. Er zijn weinig plekken in de omge­ving zo mooi om te schaatsen als hier, en bij de Hatertse Vennen, zegt hij. Zijn beste herinnering op het ijs? 1956, toen de Waal zo'n twee weken bevroren was. „Dat was de enige keer dat ik van Lent naar Nijmegen heb geschaatst. Dwars over de rivier." Gerard van Miltenburg is gelukkig in topvorm. De Nijmegenaar rijdt al drie uur rondjes. Lange beheers­te slagen. „Het is een lekker ge­voel", zegt hij. „En het ijs galmt zo mooi." Het geluid hoort hij alleen als hij zijn oordopjes uit zijn oren haalt. „Ik luister naar de Top 2000 via de radio."
  Over de OudeWaal waait een snij­dende wind. Nijmeegse Irma Beu­keboom trekt haar schoenen weer aan. „Het schaatsen was span­nend. Van die barsten die onder je wegschieten." Ze droomt van een Elfstedentocht. „We zijn er al eens voor teruggekomen van winter­sport", vult echtgenoot Rob Marre­vee aan. „Ik heb me al ingeschre­ven voor dit jaar, maar ben uitge­loot." Toch naar Friesland als het er van komt? „ Ja. Dan rijden we 'm gewoon illegaal."