20 juli 2007

Vierdaagsecamping de Grote Kat

 De kop is er af. Gerard Troost en zijn vriendin Mirriam van Leeuwen zijn niet echt ontevreden over het eerste jaar van hun nieuwe Vierdaagsecamping De Grote Kat nabij de Tien Geboden, met uitzicht over de Oude Waal, in de Ooijpolder. Natuurlijk moet er geld bij en daar zijn ze niet echt blij mee, maar dat hopen ze volgend jaar weer goed te maken. Vanuit hun kantoortent op de camping runnen ze hun zaakjes en ze zijn er van overtuigd, dat meer mensen dan de 19 plaatsen, die nu bezet zijn, hun camping zullen gaan vinden. Vanaf begin dit jaar zijn ze bezig geweest om deze camping te realiseren en ze waren blij, dat de gemeente Ubbergen haar medewerking verleende. Ook de Vierdaagselopers, die inmiddels op de camping hebben overnacht, waren erg tevreden. Het was er nu al gezellig en ze komen zeker het volgend jaar terug. Ze gaan er dan ook van uit dat de tafels in het midden van de camping dan allemaal vol zullen zitten. Donderdag was het spandoek voor de camping even verdwenen. Het hing toen over de Berg en Dalseweg in Nijmegen, terwijl zij zelf daar met flyers aanwezig waren. Zo'n 120 lopers hadden zelf de flyers meegenomen. En als ze willen lopen ze in 10 minuten vanaf de camping naar de startplaats van de Vierdaagse. zie de foto's
 

dscf4928camping

door Leo Klaassen (De Gelderlander)

door Leo Klaassen OOIJ –

U kunt kiezen: met z’n drieduizenden hutjemutje slapen op een Nijmeegs voetbalveld, óf rustig met uw tentje in een klein weiland achter de dijk staan, met zicht op de Nijmeegse stuwwal en Waalbrug. U hebt gekozen: u staat deze week weer in de rij bij het toilet en hebt vrij zicht op de achterkant van de kleedkamers. Op tien minuutjes fietsen van het centrum van Nijmegen staat, voor het eerst, de bijna lege Vierdaagsecamping De Grote Kat . Genoemd naar de historische boerderij op de dijk, één van de pareltjes van het gehucht Tiengeboden in de Ooijpolder. Miriam van Leeuwen bracht een stuk van haar jeugd door in die boerderij en is nu voor even uit Amsterdan terug om iets nieuws te proberen. Samen met haar vriend Gerard, ontwierp ze een kampeerterrein en begon ze een campagne op internet. En nu zitten ze, samen met wat vrolijke kampeerders, in de hete zon te wachten op de toeloop die maar niet komt. De Vierdaagseloper blijkt een gewoontedier. Nu er minder deelnemers zijn dan andere jaren, lijken maar weinig mensen behoefte te hebben aan een overnachtingsplek die zijn waarde nog niet bewezen heeft. Miriam is er kalm onder. „We proberen het gewoon. Er hebben zo’n twintig mensen gereserveerd, en misschien komt er morgen nog een groep op de bonnefooi.” Wat zonde , toch. Honderden mensen  (althans, zoveel er in honderd tenten passen) missen nu een unieke mogelijkheid om eens pal achter de Ooijse Bandijk te slapen, waar je de vogels op de oude Waal hoort snateren, je de schaapjes hoort blaten en er toch vers drinkwater en een batterij brandblussers klaarstaan. Je poep verdwijnt er, vanuit het toilet, rechtstreeks in de boerenmestkar. En zet je morgenavond je stoeltje op de dijk, heb je er het beste zicht op het vuurwerk van iedereen. Speciaal voor de Vierdaagselopers is de koeienstront van het veld verwijderd en zijn de bulten gras opzij geharkt. De schapen die het veld ook frequenteren, zijn speciaal in de bongerd bij de boerderij gestald. Maar het is allemaal niet voor niets, vinden de twee. Ze leren voor volgend jaar, wanneer mondtot- mondreclame en een foldercampagne hun werk hebben gedaan. Ondertussen grinniken ze mee met hun gasten, die blij wijzen naar de auto die het veld opdraait: „Een nieuwe! Een nieuwe!”