26 maart 2007

Schutterstreffen Ooij-Nutterden

 Zaterdagavond troffen de schutterijen van Ooij en Nütterden elkaar tijdens een onderling schutterstreffen in het dorpshuis de Sprong te Ooij. Al jaren onderhouden beide schutterijen vriendschapsbanden en regelmatig gaan ze ook bij elkaar op bezoek. Deze keer was de schutterij van Ooij aan de beurt om gastheer te spelen voor zijn Duitse vrienden. Deze avond werd doorgebracht met onderlinge schietwedstrijden voor geweer, pistool en kruisboog en de vriendschapsbanden werden onder het genot van een hapje en een drankje versterkt. zie de foto's  dscf3187


 

Gezellig schutterstreffen Ooij-Nütterden.

Duitsers winnen op vaardigheden, Ooij op geluk.

In het begin was het weer even wennen, het samenzijn met onze schuttersbroeders en -zusters uit het Duitse Nütterden. Ook al kennen we elkaar al sinds de toenmalige voorzitter Jan Reijnen van de Ooijse schutterij al in 1984 voorstelde om vriendschapsbanden aan te knopen. In het begin was de enige "gemengde" tafel die van de bestuursleden en de koningsparen, maar de andere schutters hadden wat meer tijd nodig. Maar dat zou goed komen, want de besturen van de Ooijse schietgroepen mochten dit keer het gebeuren organiseren, dit uiteraard na overleg met de Duitse collega's. De Duitsers zouden wat minder bedreven zijn in het pistoolschieten dus werd het pistoolschieten en wel op gelukskaarten. Bij gelukskaarten gaat het juist niet om het raken van de roos, het middelpunt van de kaart, maar om een hokje te raken met het hoogste getal, alleen dat kun je vanaf de schietplek niet zien. Eigenlijk dus een soort blind schieten, ook al doe je maar een oog dicht. Ook voor het geweer werd het gelukschieten dus… Duidelijk is dan wel dat dan niet per se de beste schutters winnen. Bij het kruisboogschieten was het wel de bedoeling dat je op de roos ging mikken. Dat werd dan ook prompt de Duitse mevrouw H. Jansen. Bij de Nederlanders werd A. Thomassen, onze prinsgemaal, de gelukkige met het geweer en natuurlijk ook de voorzitter Wim Heinen kon laten zien dat zijn schietgeluk op pistool zijn weerga niet vond. Als voorzitter moet je toch een beetje het voorbeeld geven, ook wanneer het gaat om geluk. Ook is zo'n avond bedoeld om de onderlinge banden weer eens wat aan te halen. Maar hoe doe je dat, is dan de vraag. Gewoon iets samen doen, in dit geval dus de schietsport en jawel hoor. Zaten de twee landenteams boven in de foyer nog aan aparte tafels, beneden ging het over gemeenschappelijke dingen en werd de taal- en de verlegenheidgrens snel geslecht. Er waren zelfs mensen, meestal de partners, die voor het eerst een wapen in handen hadden. Dus regende het goedbedoelde adviezen. "Das eine Auge zu", adviseerde de schietassistente, "Beide geht auch", riep weer een ander. Ook kwamen er natuurlijk weer allerlei gesprekken en oplossingen voor het begrenzen van het misbruik van wapens. Een schutter zag het zo. "In onze verenigingen is nog nooit zo iets gebeurd en moet je nu een hele samenleving in de boeien slaan omdat een gek zich niet kan beheersen?", en daar zit natuurlijk veel waars in. Als je zo met het verkeersrisico zou omgaan dan zou niemand meer de weg op kunnen. Verder waren er natuurlijk ook de gezellige moppentappers en verhalenvertellers.

Er werd dus gezellig geschoten, gegeten en gedronken en de Duitse chauffeur had moeite om zijn passagiers weer op tijd in de bus te krijgen. De laatsten gingen ver in de kleine uurtjes naar huis, moe van het kletsten, dansen en het drinken van onze Germaanse Godendrank met schuim. Dit alles dank zij het harde werken van de mensen van de schietgroep, het tellen door de nauwelijks drinkers onder ons, het werk van de materiaalmensen, het regelen van het hapje en het drankje en ga zo maar door. Mensen bedankt, Sprong bedankt, Gerard Karnebeek, persofficier Schutterij Eendracht Ooij.